Het is weer tijd voor een nieuwe “Hoe gaat het nu met ….?!” Met vandaag in de hoofdrol; onze Trots van het Zuiden, Tom Ackermans!
“Allereerst vind ik het erg leuk om weer iets uit het Haagse te horen, daarnaast ben ik ook erg benieuwd naar hoe de rest het er op dit moment aan toe brengt.” – Aldus Tom.
Hoe gaat het nu met je en speel je nog steeds basketball?
Na een lange zoektocht ben ik op dit moment actief bij BBC Lommel Croonen, een team vlak bij Eindhoven over de grens dat speelt op het 2e niveau van België. (Onder de BNXT League). Ik krijg hier veel vertrouwen en ondanks dat het team al langer bij elkaar is vind ik steeds meer mijn plekje.
Een van mijn eerste weken bij de Royals werd voor mij meteen duidelijk wat voor warme club het was. We gingen naar Duitsland voor een toernooi, en direct viel mij de verhoudingen tussen bestuur, vrijwilligers en team erg op. In de eerste trainingsweek probeerde coach over te brengen dat we als ‘family’ het seizoen door moeten komen. Dat ‘family’ bleek op dat gebied wel goed te zitten. Er ontstond gelijk een band voor mijn gevoel. Met z’n allen ergens eten, door het dorp banjeren, support bij de wedstrijden, etc.
Mijn beste herinneringen aan de Royals was het samen wonen met Casey. Samen gymmen, elke dag samen naar de training, leuke dingen doen waar Deividas ook altijd bij betrokken was. Daarnaast ook de evenementen met het team, zoals de basketbalwedstrijden met de businessclub en vrijwilligers, de borrels bij het student hotel, en alle roadtrips naar verre uitwedstrijden.
Hoe kijk je terug op jouw tijd in Den Haag?
Ondanks dat alles nieuw was voor mij en ik het best vaak lastig heb gehad kijk ik erg positief terug op mijn tijd bij de Royals. Waar ik van Basketball Academie Limburg als jonge jongen mijn minuten moest verdienen, werd ik hier, ondanks dat ik pas 21 was, een dragende speler. Daar heb ik ontzettend veel van geleerd, op basketbal gebied, maar met name dankzij de coach op mentaal gebied. Coach gaf me vanaf de eerste training tot en met de afscheidsborrel altijd veel vertrouwen en dat heeft me erg goed gedaan. Daarnaast heb ik natuurlijk ook een hoop vrienden voor het leven erbij. Elke dag met dezelfde gasten op de training, waar het er soms hard aan toe ging. Maar uiteindelijk zijn het allemaal je maatjes.
